A Way Out Review (Yorxex)
🔗 Kardeşimle Kaçtık, Sonra Duygulara Yakalandık
A Way Out, iki kişiyle oynanan ama tek yürekle hissedilen bir kaçış hikayesi. Oyuna başlarken “hapishaneden kaçalım abi, aksiyon falan olur” diyorsun… 3 saat sonra öyle bir duygulanmışsın ki “kanka sen ölme ya, ben ağlarım” noktasına geliyorsun.
Koop oynanması zorunlu ama güzel yanı şu: birlikte çöp toplayıp kaçan Leonardo DiCaprio & Brad Pitt gibi hissediyorsun. Biri gardiyanla konuşurken diğeri tuvaletten boru çalıyor. Evet, gerçek plan bu.
Minigameler de var: basketbol oynuyorsun, dart atıyorsun, gitar çalıyorsun… Yani kaçmaya çalışırken bir yandan da “kanka 2 dakika PES atalım mı?” kafasındasın. Hapisten kaçış bu kadar eğlenceli olmamalıydı.
Ama oyunun sonu? O SPOİLER yok… Sadece şunu söyleyeyim: Eğer en yakın arkadaşınla oynuyorsan, finalde aranızda ya ömürlük bir bağ oluşur… ya da bir daha birbirinizi asla aramazsınız.
Özetle: A Way Out, kaçış hikayesi değil, dostluk testi. Hem güldürür, hem duygulandırır, hem de “bu oyunu bir daha unutmam” dedirtir.