Yakuza Kiwami 2 Review (𝓐𝓼𝓲𝓵𝓛𝓸𝓻𝓭)
Yakuza Kiwamide uğradığım hayal kırıklığından sonra beklediğim birkaç iyileştirmeleri gördüğüm ve beni tekrardan oynanış olarak içine dahil eden Yakuza Kiwami 2.
Hikaye her zamanki gibi sürükleyici ve etkileyici. Sürprizler, geriye dönük anıların ilerleyen hikayeyle bütünleşmesi oldukça başarılı. Yan görevler epey fazla. Kamurocho ve Sotenbori sokakları yine ışıl ışıl. Kiwami 1' de yakındığım harita sistemi düzeltilmiş (birkaç eksiği var değineceğim). Dövüş sisteminde değişiklik yapılmış. Bu bence daha iyi olmuş diyemem eski sistemi de iyiydi. Tamamen tercihe bağlı bir şey bence. Yine Kiwami 1' de yakındığım sokak-çete savaşlarında kısmende olsa öncekine göre bir iyileştirme yapılmış (Buna da değineceğim). Veee eeen sevdiğim pavyon işletmeciliği tekrar geri dönmüş :) İyi kide dönmüş. O kadar keyifli ki Yakuza 0 incelememde bunu anlatmış ve Kiwami 1 de olmamasından dolayı büyük hayal kırıklığına uğramıştım. Yine bana ana hikayeden kopup saatlerce pavyon işletmeciliğini oynatmayı fazlasıyla başardı. Apayrı bir oyun zaten oyun içinde... Bunun yanı sıra meşhur Majima'nın inşaat sektörüne atılıp pavyon işletmeciliği gibi inşaat sektöründe lider olma savaşı diye adlandıracağım ayrı bir oyun içinde oyun olmuş. Bu da gayet keyifliydi. Başarılı bir yenilik olmuş. Bu gidişle sanırım iş kollarında adım atmayacağımız sektör kalmayacak gibi duruyor :)
Gelelim kısmi eksik bulduğum yanlarına. Harita sistemi... Evet gayet iyi olmuşta... Bazı oyun akışının ilerlemesi için gerekli önemli yerlerin adı haritada yok. Misal Serena yada Four Shine (pavyonumuz) adları haritada yok. O kadar bakkalın çakkalın kumarhanenin vs. gibi gibi yerlerin adı koca simgelerle belirtilmiş, ben kendi işlettiğim yeri ana hikayeden sonra bulmakta zorluk çekiyorum. Bu zorluk çekmenin de nedenini söyleyeyim. O kadar çok yan görev-hikaye, dövüş, mekan ve okunacak zibilyontane paragraf var ki bir yerden sonra oraya git buraya git neyin nerede olduğunu unutuyor, karıştırıyorsun. Sebebi bu.
Sokak-çete savaşlarına da gelince... Önceki serilerde her yerde karşımıza durmadan çıkıp savaşmak zorunda kaldığımız ve beni epey bayan bu durum dediğim gibi biraz iyileştirilmiş. En azından karşıma çıktıkları zaman savaşmak- gereksiz vakit harcamak zorunda kalmıyorum. Kaçma, savaşa dahil olmama gibi bir alternatif koyulmuş ama buda bir yerden sonra çok sıkıcı olmaya başlıyor. Şu sisteme bir şekilde uygun bir çözüm getirdiklerini düşünmüyorum bu oyunda da. Bu seferde yine karşımıza çıkıyorlar ama kaçmaya çalışıyorum, belli bir süre oyalanmaya çalışıyorum, savaş başlamasın diye ve bunu oyunun geneline yaydığın zaman, sürekli aynı şeyler tekrar edince sırf bu kaçmalardan dolayı dahi, kayda değer boşa geçmiş sıkıcı bir süre çıkıyor ortaya. En azından savaşacağım adamlar kendimi geliştirmek için gerekliyse, her defasında benim oyun akışımı baltalayacağına, sabit durup diğer yan görevlerdeki gibi istediğim zaman savaşa girme seçeneği verilse bence çok daha ferahlatırdı oynanış anlamında.
Veee gelelim yine beklediğim, kısa, tadımlık, ana hikayeye kısmen bağlayıcı olan efsane Majima ile oynadığımız Majima Destanı bölümüne. Bu da benim için ayrı bir sürpriz oldu. Majima ile kontrolü ele alıp tekrar onla kısada olsa oynamak ve bazı geçmişe yönelik anılarla günümüzü tazelemek bana ''İşte bu! Özüne dön artık Majima dedirtti''. Her ne kadar Yakuza 0' daki Majimayı arasam da ufak bir geri dönüş kıvılcımı yaşatmadı değil. Belki ilerleyen serilerde olaylar çok farklı olur, özüne döner yada dönmez bilemem ama şu an için onla oynamak -şu anki haliyle dahi- bana oldukça keyif verdi.