Until Then Review (Nymbris)
Until Then...
Çıkışından aylar önce, soğuk ama bir o kadar da sıcak evimde otururken karşıma çıkan o oyun. Sahip olduğu sanat tarzı ilk görüşte beni kendine bağlamayı başardı. Demo'yu yaklaşık 3 kere oynadım baştan sona ve her seferinde aynı keyfi almayı başardım. Çıkış günü geldiğinde ise fiyatı biraz tuzlu olmasına rağmen verip aldım ve şu anda saat 01.23 sularında, oyunu bitirdim.
İnceleme yazmaktan ziyade günlüğümde bir sayfaymışçasına yazacağım ki okurken daha içten ve samimi olsun. Oyunun 3 actından ilkini bitirdiğim için düşüncelerimi daha sonra, diğer actları oynadıktan (2 kere daha bitirdikten sonra) editle bu yazımın altına eklerim. Şu anlık düşüncelerim oyunun ne kadar içten, hoş, samimi ve güzel yazıldığı olacak. Karakterler ve yaşadıkları çevre, hiç yabancı hissettirmiyor. 2014-2015 yıllarında geçen kısımları tıpkı o yılların bize şu anda yaşattığı nostalji gibi sıcacık ve hoş. Karakterler, yazım olarak geri kalanlar olsa da odaklanmak istedikleri karakterlere oyun çok iyi odaklanmış. (Biri hariç.)
Oyun gerçekten hikaye anlatımını, evreniyle birlikte çok güzel kurgulamış. Arkada dönen olayların merkezinin siz olmadığınızı hep hatırlatıyor, tıpkı gerçek hayattaki gibi. İç ısıtan müzikleriyle de çok güzel desteklenmiş.
İnteraktif kısımları ise ayrı hoş, sosyal medyada gezmek, minigame'leri bizzat oynamak ve daha niceleri. Karakterleri ve evreninin olabildiğince "yaşıyor" oluşunu vermiş oyuncuya.
Yazıyı, az önce de bahsettiğim diğer 2 actı oynadıktan sonra güncelleyeceğim fakat asla değişmeyecek olan bir düşüncem var ise oyunun hakkında o da şudur: Kesinlikle denenmesi gereken bir eser.
Edit 1: İkinci sondan sonra yazacağım demiştim saat 01.35 (16.07.2024) civarında 2. sonu almış bulunmaktayım, geriye kaldı 1 tane. Bu ilk run'a göre daha kısa bir run'dı, sebebini söylersersem spoiler olur o yüzden susayım. İlk 3 chapter biraz "hızlı" geçti, her şey sanki çok çabuk oluyor, içi boş geçiyor gibiydi fakat son 2 chapter ile çok güzel bir şekilde bağladılar. Oyun, merkezine aldığı temaya bağlılığını her şekilde yansıtıyor. Şu an bir benzetme yapmak isterdim ama vurucu olması açısından son editime saklayacağım onu :)
Edit 2: "The world hasn't ended yet." ile başlayacağım çünkü an itibari ile (17.07.2024 02.30 civarı) oyunu bitirdim. Sonu hakkında basit bir söz söylemem gerekirse, yeterli bi sondu. Oyun vermek istediği mesajı, defalarca kez ve bu kısımda son kez olmak üzere verdi. İnsan bağları, bağlarımız hakkında, arkadaşlık,aile, aklınıza gelebilecek her şeyi içinde barındıran, fedakarlıklarla dolu bir şekilde bitirdik.
Yüzlerce evrenden sadece birinde birlikte olamadılar belki ama yine de değer verdikleri şeyleri korumayı başardılar.
Son Söz: Oyunu, demosu yayınlandığından beri takip ediyorum, demoyu bitirdiğim ilk an bu oyunun bir şaheser olacağını söylemiştim. Yanıldım mı? Hayır. Oynadığım, en eşsiz oyunlardan biriydi. Zayıf yanları var mıydı? Evet ama bu bir engel değil. Oyunun da vermek istediği mesaj bu zaten.
Hatalara, engellere rağmen yaşıyoruz, deniyoruz yaşamayı. Önemli olan da bu değil midir zaten?
Yazıyı daha da uzatmak isterdim fakat kelimelerimi birleştiremiyorum, o denli güzel bir oyundu Until Then.
Yazımda bahsettiğim sona sakladığım şeyi de yazayım:
Filipino Steins;Gate :P