The Elder Scrolls V: Skyrim - Special Edition Review (The Alcina Dimitrescu)
Benim için zamanının efsanesi olarak kalacak bir oyun. 1 saat oynadıktan sonra şunu anladım ki zamanında oynamalıydım, artık çok geç. O yüzden hikayesini bile bitirmeden kenara koyacağım çünkü o eski grafikler, combat, açık dünyası, içinde barındırdığı tonla yan hikaye, verdiği özgürlük eskide kaldı. Şu an oynasaydım eminim ki beğenirdim ama maalesef ben bu oyunu oynasam kendime işkence ederim çünkü neyle karşılaşacağımı biliyorum ve bunları yapmak sadece beni yoracak, keyif almaktansa boş boş oyunu bitirmek için sinirlenip duracağım bir sıkıcılık yoluna girecektim.
Örnek vermem gerekirse, köylüler, lordlar, büyücüler, vikingler, askerler, kendi yolunda savaşçılar, hatunlar, çeteler, demirciler, kendine has oyunun oluşturduğu birkaç grup sürekli oyunda bu tarz kişilerle tanışacağım ve bunlar benden bir şeyler isteyecek. Burada birçok alışılmış görev tipi şimdiden aklıma geliyor: "Yok, onu bul bana getir, buya bir kılıç ya da eşya, herhangi bir şeyi istiyor, şurada bir canavar var onu öldür, bize sorun çıkarıyor, oğlum kayboldu, onu bulabilir misin, şu büyüyü yap, bir silahı yapmak için malzeme topla, şu hazineyi bul, bize çalış, sana şunları sunarız, onlar için iş yapınca da bir yerlere gidip ya adam keseceğiz ya da canavarları falan avlayacağız, şu adamı bul, öldür" gibi. Bıraksan daha da sayacağım kadar hep bildiğim şeyler olacak, adım gibi eminim ve onlara vereceğim cevaplara göre de karakterimin kişiliği oluşacak.
Düşmanlara ve bosslara gelirsek, kesinlikle yine tahmin ediyorum: iskeletler, kurtadamlar, ejderhalar, belirli klanların belirli asker tipleri, büyücüler, belki devler ya da golem tarzı canlılar, ruhlar, vampirler… Hep bildiğim ve artık savaşmaktan bıktığım tipler. Belki içinde kendine has tasarıma sahip bir zırh seti giymiş özel düşmanımız olan bosslara ya da başka oyunlarda görmediğimiz tipte yaratık tasarımlarına sahiptir ama onların sayısının çok fazla olmayacağı kesin. Ve oyunun içinde bir sürü silah olsa bile bunların combat'ının çok basit olacağını varsayabiliyorum. Ya da kullanacağımız büyülerin, o yüzden ben zaten bu tarz şeyleri yeni tip RPG oyunlarında bile oynarken cidden zorlanıyorken, bu eski oyunda imkânı yok, yapamam. Kendimi kırıp hikayesini bile bitirsem beğenirim ama asla deli gibi zevk alamam ya da değmez.
Bak, günümüzde BG3 olsun, Dragons Dogma 2 olsun, buna benzer yapımları oynayabildim. Hele 10 yıllık Witcher 3 bile 2025'te oynattı kendini. Onlarda hemen bu saydığım şeylere sahipti ama içlerinde kesinlikle bu oyunda olmayan bir sürü başka oyunlarda görmeyeceğim şey vardı ve grafikleri tap tazeydi. Ben böyle biraz alışılmışın dışı karakter tipleri, bosslar, hikâyeler ve tasarımlarını görmeyi seven biriyim. Ya da alışılmışın dışı combat sistemi ve dünyalarda gezmeyi seven biriyim. Kusura bakmasın ama Skyrim bana klasik ortaçağ ürünleriyle birleşmiş bir oyundan başka bir şey anımsatmıyor. Evet, içinde bazı kendine has şeyler vardır ama bunlar kesinlikle bol değildir. Gittim birçok gameplay izledim ve bir tane ilgimi çeken bir şey olmadı, hep yukarıda saydığım alışılmış şeyler.
Modlarla da geliştirme gibi seçeneğim olsa da, ona da kim uğraşacak dedim. Tamam, onlar elbet hem grafikleri yenileyecek hem de bir sürü oyunda olmayan şey ekleyecek ama yani oyunun orijinalliği gitti, bu sefer ne anladım o işten? Dediğim gibi, bu yılda kendine çekemiyor. Yani şu an oyunlarla alakası olmayan 100 insanı bir odaya oturt, bunu oynat ve günümüzdeki kaliteli bir RPG'yi oynat, kesinlikle onu seçerler. Artık ağı gitmiş, bağı kalmış, üzgünüm Skyrim ama cidden içimden bir gram oynamak gelmedi.
Bazılarınız "Ulan başka eski oyunları nasıl oynuyorsun?" diyecekler olacaktır. Onlar kesinlikle daha kısa ve iyi bir sunumla sunulmuş, hikâye odaklı ve güzel combat ve kendine has tasarımlara sahip oyunlar oldukları için insan her türlü dayanıyor ama Skyrim kaç saatlik oyun? Bir de o koca haritayı görünce bir bunalıyor insan, "Ulan bunun içinde git git, ömür biter," diyor. Kısa bir şey olsa tabii oynardım. Neyse, çok boş yaptım, kısacası özün sözü: Her oyun her yılda herkese hitap etmez ama şunu söyleyebilirim, kesinlikle zamanında oynasaydım çok severdim çünkü gözümü boyayacak günümüz kaliteli oyunları daha ortalıkta değildi. Şu an oralarda gördüğüm kaliteler bu oyunu bana o kadar basit gösterdi ki ondan bu oyunu resmen eleştirdim. Neyse, son olarak hiç yoktan, her oyuncunun kütüphanesinde olmalı. İndirimde alın, benim gibi oynamasanız bile dursun abi, sonuçta dediğim gibi zamanının efsanesi, deyip kapatıyorum incelemeyi.
(Söylemeyi unutmuşum karakter creation hala taş gibiydi, ulan yalandan gelip laf atmayın ! görmüyomusunuz ne kadar değer vermişimki up uzun uğraşıp yazdım bu incelemeyi. Beni kendiniz yerine koyun şu yukarda saydığım deneyimleri sizde yaşamıssınız oturup bu yılda bu oyunu oynayabilirmiydiniz, hayır zaten oynayabilsem oynarım ama nerde keşke keşke oynayabilseydim olmadı be Skyrim hakkını helal et. Bu arada şimdi gidip deli gibi Metaphor Refantazio ya başlayacağım o dururken bunu oynarmıyım bide böyle düşünün ulan dünya oyunum var orda dünya kadar güzel oyun var ben niye buna zaman ayırıyım yalan demeyinla hiç biriniz şuan oturupta bakmaz Skyrimin yüzüne bu oyunlar varken, diyorumya eskiden oynayan oynadı ozaman deli gibi sevdi şimdide laf atarsak hemen bize dalıyo ulan aç bidaha oyna yiyosa tabi oynayanı çıkarda çoğu yapmaz bu zamanda oynayanda ya mod kurup takılmaya oynuyo yada adamın pc yok bari oynayam diyip eğleniyo umarım bunca bahane oynamama nedenimi netleştirmiştir, bu arada ne kafaya taktım be malım ben ha direk oynayamadım yazsam yeterdi kimsede okumayacak zaten boş uğraş oldu olsundu.)