Tainted Grail: The Fall of Avalon Review (sabaku)
Rol yapma oyunlarının ortak özelliği, bizi bulunduğumuz hayattan ve dünyadan çıkarıp başka bir evrene başka bir bedende götürmesidir. Bir oyun bunu ne kadar iyi yaparsa rol yapma konusunda o kadar başarılıdır. Benim fikrimce bir oyunda bu etkiyi en iyi şekilde yaşatabilmenin anahtarı gerçekçi olaylar, insancıl kabahâtlere sahip karakterler ve canlı diyaloglardır. Fakat bunun bir garantisi yok. Çünkü herkes farklıdır, kimi oyuncular için bu anahtar grafiklerin kalitesi olabilir, kimisi için oynanış olabilir, kimisi için ortam tasarımı olabilir. Ancak bazı oyunlar oynanış, grafik ve tasarım gibi bir oyunun temel gereksinimlerinde mükemmelliyetçi davranmayarak oyundaki karakterler, evren ve hikâye akışı ile ön plana çıkarlar. Tıpkı popüler Bethesda oyunları gibi bu oyun da o oyunlardan bir tanesi.
Her zaman bu oyunları roman okumaya benzetmişimdir. Romanlar yalnızca sözcükler vasıtası ile okuyucuyu farklı bir dünyaya götürür ve biçim, ses, renk, hissiyat gibi boşlukları okuyucu kendi hayal gücü ile doldurur. Oyunlar ise bunu sözcüklerden daha fazlası ile yaparak işin içine bir de interaktivite katar. Yine de bu oyunlar gerçek değildir ve bu yüzden ne olursa olsun oyun oynarken hayal gücüne de iş düşer. Böylelikle de oyunun oyuncuyu ne kadar etkileyebileceği oyuncuya bağlanmış olur.
Özetle; eğer roman okuyorsanız bu oyunu muhtemelen seveceksiniz. Eğer bu oyun tarzını seviyor fakat roman okumuyorsanız da romanlar muhtemelen hoşunuza gidecek.