Solasta: Crown of the Magister Review (Komnenos)
Solasta, hakkına fazlaca karmaşık duygulara sahip olduğum bir oyun oldu. Oyunu oynadığım süre boyunca edindiğim deneyimler oldukça değişkendi, bazı yönlerini sevdim, bazılarını ise son derece sıkıcı buldum.
Öncelikle hikaye sunumuna değineceğim: Solasta, diğer çoğu crpg gibi hikayeyi metinler aracılığıyla sunmak yerine sinematikler kullanıyor. Bu, BG3 örneğinde olduğu gibi yüksek bütçeye sahip tecrübeli bir ekip tarafından yapıldığında oyun adına son derece olumlu bir tercih olmabilmesine karşın maalesef ki bu örnekte son derece hatalı olmuş. Bunun birkaç nedeni var: En önemlisi sinematiklerin kaliteli olmaması. Karakter animasyonları yetersiz ve kaba, ağız hareketleri kurulan cümlelerde dikkat çekici derecede uyumsuz, karakter mimikleri donuk ve sahte.
Bu tercih ile ilgili diğer sorun ise, oyunun rol yapma derinliğini büyük ölçüde baltalaması. Oyunda bütün karakterler tamamen seslendirildiği ve olaylar bütünüyle sinematikler aracılığıyla aktarıldığı için oyuncunun hikaye üzerindeki etkisini bütçe ve imkan kısıtlılığı nedeniyle oldukça limitli tutmuşlar. Hikaye neredeyse çizgisel ilerliyor, tabii bu söylediğim ana campaign için geçerli, diğerlerini henüz oynamadığım için bilmiyorum.
Değineceğim diğer konu evren ve hikayenin kendisi. Bence hikaye sönük, ilgi çekici değil, ayrıca oyunun geçtiği evrenin kendini özel kılan bir tarafı yok. Hikayenin bütünüyle sıkıcı olduğunu söyleyemeyecek olsam da belirttiğim gibi özel bir taraf bulamadım ancak şunu net bir biçimde söyleyebilirim ki yan içerikler çok sıkıcı. Oynadığım neredeyse her oyunda sıradaki ana göreve gitmeden önce obsesif bir şekilde imkanı olan tüm yan içerikleri tüketen bir oyuncu olmama karşın sanırım yıllar sonra ilk defa bir oyunda yan içerikleri büyük oranda atladım.
Partimizdeki bütün karakterleri kendimizin yaratıyor olması da ilginç ancak bir türlü anlam veremediğim bir tercih. Oyun boyunca partimdeki karakterler arasında hiçbir zaman organik bir bağ hissedemedim, hepsi kendi yarattığım karakterlerdi ve herhangi birisinin herhangi bir cümleyi ne için, neye dayanarak kurduğunu anlamadım. Diyaloglarda her biri farklı bir karakter tarafından söylenen seçenekler oluyor ve siz bunlardan birini seçiyorsunuz, bence bu oyuncunun RP deneyimine fazlaca zarar veriyor: Her bir karakterin söyleyebileceği yalnızca bir adet cümle var, karakterlere farklı kişilikler kazandırma imkanınız neredeyse yok. Tek bir karakter yaratsam, potansiyel cümlelerin her birini o kuruyor olsa ve diğerleri doğrudan o evrene ait kendi özel kişilikleri bulunan karakterler olsa bence daha keyifli olurdu.
Oyunu tavsiye ediyor olmama karşın şimdiye kadar bütünüyle olumsuz yorumlar yaptığımın farkındayım, aslında oyunun son bir iki saatine kadar da tavsiye etmemeyi düşünüyordum ancak sözünü ettiğim bölümde hikaye hızlanıp ilginçleşti ve bunun üzerine; oyunun masaüstü frp deneyimini dijitale çok başarılı bir biçimde taşımış olmasından, savaşları zevkli bulmamdan, çevreyle 3 boyutlu olarak efektif bir biçimde etkileşime geçebildiğimizden, her ne kadar oyunda karşılığını tam olarak alamasak da detaylı ve ilgi çekici karakter yaratma mekaniklerinden dolayı oyunu tavsiye etmeye karar verdim. Bence büyük bir potansiyel vaat eden bir yapım ki yakın zamanda ikincisi çıkacak. Merakla bekliyor ve birinci oyunun taşıdığı potansiyelin hakkını ikinci oyunda vereceklerini umuyorum