Senua's Saga: Hellblade II Review (Unadius)
Spoiler vermeden hakkıyla inceleme yazmak gerçekten zor, oyunun güzelliği alt metinlerde ve satır aralarında belli oluyor. Ben bu oyuna verdiğim her kuruşa hakkımı helal ederim. Ki hayatımda ilk kez GeForce NOW üyeliği aldım bu oyunu oynayabilmek için.
Hellblade, temelde şunları amaçlayan bir seri:
Dünyada gördüğümüz şeylerin aslında "gördüğümüz gibi olmayabileceğini" anlatmak ve bu sebepten kendi fikrine bağnazca bağlanmanın sizi yaşamaktan alıkoyduğunu göstermek,
Yaşadığımız sorunlarda korku, sevgisizlik, bilgisizlik gibi insani şeylerin etkisinin, mistik, doğaüstü, tanrılara atfedilen olaylara kıyasla çok daha fazla olduğunu vurgulamak. Yani çözümü çok uzaklarda aramayın, kendi karanlığınızla yüzleşin diyor oyun baştan sona.
Bu konular ilginizi çekiyorsa, bu oyunları çok seversiniz. Yok hiç çekmiyorsa, bu oyunu sevenlerin neyi sevdiğini anlayamayabilirsiniz. Hellblade bunları dümdüz de vermez, alt metinler, imgeler ve fantastik kurgular ile verir. Ve söylediğimden çok daha fazla konuya değiniyor, özet geçtim.
2. Oyun hakkındaki olumsuz eleştirileri abartılı buluyorum, bence ilk oyunun öyle çok gerisinde değil. İlerisinde de değil, o tamam. Yani Hellblade 1 ile çekilen çıtaya çok yakın bir yerde bu da, yeni bir çığır açmamışlar. İlkini, yukarıda saydığım sebeplerden sevdiyseniz, bunu da seversiniz ama bence. İlkine kıyasla atmosferi çok daha başarılı, hikaye anlatımı hemen hemen aynı, dövüş sistemi ise daha zayıf.
Bitirdikten sonra, müziklerini bir kere açıp dinlemenizi öneririm. Yapımında Heilung'un da katkıları var ve bence ilkinin müziklerinden daha iyi.
Son olarak, altını çizip ekran görüntüsü aldığım en az 10 tane cümle olmuştur, metinler muhteşem ilkindeki gibi. İki tanesini buraya bırakıyorum:
"Biliyordu, bu dünya boyunca keşfedilmeyi bekleyen işaretler ve simgeler vardı. Orada anlam vardı, sen bulmayı bilirsen."
"Bilginin bedeli vardır. Ya boşlukla yüzleşirsen ve sana geri bakan, insan gözleri olursa?"