S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl Review (Alexander)
Bu gün bir arkadaşımı, bir dostumu daha toprağa verdim.
Tanışalı uzun zaman olmamıştı aslında, henüz birkaç hafta önce 100-rad barında bir bardak viski ısmarlamıştı bana. Gayet cana yakın tavırları ilk başta şüphe uyandırsa da, kısa sürede güvenilir olduğuna kanaat getirmiştim. Bölge siyasetine uzak kişiliği dikkatimi çekmişti. Başlangıçta Paralı Asker olduğunu sanmıştım ama o da benim gibi bir Yalnızdı sadece. Bu çorak, ölüm ve acı kokan diyarda dolaşan Yalnız bir ruh.
Paramız kısa sürede suyunu çektiğinde, birkaç artifakt bulmak umudu ile yola çıkmaya karar vermiştik. Yalnız ikimiz vardık. İki Yalnız, iki yeni dost. Yanından ayırmadığı tabancası ile bir defa hayatımı dahi kurtardı. O Kan Emici'yi fark edememiş olmam, eğer o olmasaydı ölmem ile sonuçlanacaktı. Günler beraber yol almamızı kolaylaştırırken, Kızıl Ormana vardık. Aslında mutluyduk. Uzun zaman sonra gece yatarken, eğer o nöbet tutuyorsa rahat uyuyabiliyordum. Ama bütün güzellikler gibi bunun da sonu geldi.
Kızıl Orman sessizdi. Etrafta hiçbir iz yoktu. Dikkatlice girdik, görev basitti. Ekolojistlerin araştırma çantasını alıp, onlara geri teslim edecektik. Fiyat tuzlu ve karın doyurucuydu. Sessizce girip çıkmak istiyorduk, lakin istediğimiz gibi olmadı. Monolith, bizi bekliyordu.
Biz iki kişiydik, onlar altı. dakikalarca çarpıştık. Sağ kolumdan bir kurşun beni buldu ve yere yıktı. O sırada onu gördüm, bana doğru bakan ve ateş etmek üzere olan bir Monolith askerini. Tam o sırada üstüme kapandı dostum. Sırtını bana siper etti ve savundu beni. Üç kurşun onu bulurken tabancasına sarıldı ve dönüp adamı vurdu. Ardından başka bir kurşun göğsünü deldi ve yanına yığıldı. Gözleri gülüyordu. Tabancasını bana uzatırken göz kırptı bana. ''Dost.'' dedi. Oradan nasıl kurtuldum bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var ki; Bölge kimseyi affetmiyor.
O, iyi bir Stalker'dı. Oldukça iyi bir Stalker. Rahatça dinlen Fyodor, seni hep hatırlayacağım.
- Aleksandr Zaitsev