Resident Evil 7: Biohazard Review (Yuugen)
2, 3, 4, 5 ve 6. oyunları yayıla yayıla, kenarda çayımı kahvemi içerken bitirdikten sonra bu oyunu yüreğim ağzıma gele gele oynadım. First person olması özellikle oyunda gerilim yaratıyor. Bazen oyunu korka korka bazense "ne olacak mk" diyerek yardıra yardıra iki farklı ruh halinde oynadığım için korkacağım tuttuğu zaman arkaya Hücum Marşı ya da Battotai açıyorum.
Evlendiğimiz güne lanet ettiğimiz karımızı kurtarmak için tanrının unuttuğu bir yere gidiyoruz. Ruh hastası çiftin evlerinde (hikayeleri baya hüzünlü), tuttukları anda gibmeye çalıştıkları ve evlat olarak benimsedikleri Ethan ile sürekli Nemesis gibi gebermeyen sözde babamızdan, muhtemelen babamızın gaslightinginden ve çenesinden kafayı yiyen anamızdan kaçmaya çalışıyoruz. Resident Evil serisinde jump scare anları hariç bu kadar gerildiğim bir oyun olmamıştı. Alın, aldırın, oynayın, oynatın.
İyi sıçışlar <3