izigame.me

Söyleyeceklerimin artık bir spoiler değeri olmadığını düşünsemde saygılı bir şekilde spolier altında yazacağım. Ama o zamana kadar spoilersiz kısım hakkındaki düşüncelerime gelelim.

Hikaye gerçektende etkileyici ve sizi kendine bağladığında bırakmayan bir yapıda bu yüzden sadece hikaye odaklı oynasanız bile oyun akar ha ama size tavsiyem açık dünyada boş boş dolanmasanız bile ki çok keyifli yan görevlere önem vermeye çalışın çünkü bazı ana hikaye parçaları orda sonlanıyor.

Oynanış rockstar oyunlarına her daim saygı duyupta girmeye korkmamın temel sebebini bu oyunda da hissettim. Defalarca hikaye moduna başlayıp bıraktığım bu oyunun online kısmını arkadaşlarımın zorlaması ile deneyimleyip oynayışa hakimiyetim artınca hikaye moduna girdim ve 2 haftamı alan bir yolculuğa başladım. Karakter yönetmesi çooooook meşakatli neden olduğunu anlayamadığım at toslama anlarına defalarca maruz kaldım, neden olduğunu anlayamadığım görev esnasında kendi arkadaşıma çarpma olayına da defalarca maruz kaldım. Sorarım size gerçekçilik bu mu ben şahsen göz göre göre ilerlerken birine hiç çarpmadım ki bu koşarken de dahil olacak şekilde. Hiç bir boynuza sahip olmayan canlının da göz göre göre bir yere toslamyacağını var sayarsak atların devasa bir görüş mesafesine sahip olan çayırlarda bir birine kafa atmayacağını anlamış oluruz. Yani bu saçma sapan çarpma sekansları gerçekçi değil hantal oynanışın getirdiği bir saçmalık. Harici olarak ben bu oynanışa bayıldım. Şu at sürme mekaniklerindeki pürüzler de olmasa o canımı sıkan anlar yaşanmazdı. Ama dur... Şimdi aklıma gelmişken söyleyim abi masanın üstündeki bir şeyi lootlamak niye bu kadar zor diye sorar insan, neden uyumak bu kadar zor diye de ekler. Arthurun at arabasının oraya gidiyorum getirtmiş olduğum erzakları almak için sonra ne oluyor bir tane viskiyi alabilmek için fareye on tur attırıyorum, yukarı sağ sol aşağı dairesel zik zak yeter lan diye çığlık atasım geliyordu o anlarda bunu kolaylaştırmak çok basit halbuki. UI ile çok rahat halledilirdi. Girdiğimiz bir ev ya da çetemiz harici bir kamp alanında aktif olmayan ama kendi kamp alanımızda aktif olan ve sadece spesifik bir yerde karşımıza çıkan bir UI ile tüm sorun çözülürdü, alt alta verilirdi liste istediğimizi seçip yola çıkardık. Çünkü ateş etmesi, bıçak fırlatması, halat atması, yakın dövüşü ve at sürmesi o kadar keyifliki "balık tutmayı bilerek eklemedim. Gerçekte de arada bir çıkıp balık tutan biriydim geçmişte ve bu oyunda efsanevi balıkları yakalarken çektiğim çileyi ağ çekerken çekmedim." Tüm bunları bir araya getirince elimizde elmas gibi parlayan bir oyun oluyor. Online kısmı da oynamış biri olarak şimdiye kadar edindiğim en iyi online tecrübelerden biri diye bilirim hile denk gelmediği sürece. Ben 6 dolar kazandığım için sevinirken birden yanıma ghost rider vari bir gelip önüme 20 tane kutu attı nedir diye bi açtım 18 tanesinin içi boş olsa da 2 tanesi sayesinde zengin oldum 6 altın bar ve 1000 dolar çıktı içinden tam teşekkür edecekken bir başkası beni map dışına tpledi öldüm o olaydan sonra valentine den uzak durdum 10 kişiden 9 u hile bilginize. Şimdi gelelim spoilerli kısma
.
.
Arthur Morgan paşamız straussun isteği üzerine tefecilik için gittiği bir evdeki veremli agayı dövünce ve o verenli aga kan öksürüp hastalığı Arthur agamıza da bulaştırınca olan o sahnede oyuncu bir şeylerin yanlış olduğunu anlıyor. Ben bu oyunun spoilerini taa 2018 de yediğim için Arthuru yönetmeye her başladğımda içimde bir sızı ile yönetiyordum karakteri çünkü yöneteceğim karakterin öleceğini ve ölümünün kendini John Marston için feda ederken şerefsiz Micah tarafından getirileceğini biliyordum. Dutch ağzını her açtığında söylenme sebeplerimden biri yine bu spoilerdi guarma adası bölümü sonrası kimilerine göre gerçek kişiliği açığa çıkan ki ben bu düşünçedeyim, kimilerine göre de kafayı yiyen Dutchla olan her diyaloğumda kalbime ağrılar giriyordu "Arthur son gönlerini bu haysiyetsizlerin arasında geçirmemeliydi" diye söylenmekten başka yapabileceğim tek şey oyuna geri dönmemek üzere alt+f4 çekmek olacaktı ama oyun güzeldi ve ben oynamak istiyordum. İşte bu noktada spoiler açma sebebime gelmek istiyorum. Çünkü bu altı üstü bir steam yorumu ve ben yorumumu kimsenin açıpta okumak istemeyeceği kadar uzattım yine. Arthurla oynarken alternatif son muhabbetinden haberdardım ama haberdar olmasaydım bile yapacağımı bildiğim bir şey var. Yönettiğim karaktere onurlu bir ölüm bahşetmek. Eğer yönettiğimiz karakterin öleceğine dair hiçbir bilgimiz olmasa ve sonumuz geri dönüşü olmayan bir şekilde hayati bir yerimize belki de daha sinematik olması için kalbe gelen bir kurşun darbesi ile sonlansa ani vurucu ama bizi bu kadar yıpratan bir ölüm olmayacağı için yine de onursuz sona ilerleme isteği içimizde olabilirdi. Ancak Arthur guarma sırasında fazlası ile insanı öldürdüğü için güneşe susuzluğa açlığa maruz kaldığı için ve gözünün önüde baba figürü olarak gördüğü Dutch şerefsizinin vahşice kararlar vermesine tanık olduğu için vicdanına yenik düşerek bedeninin vereme karşı olan savaşına psikolojik olarak köstek olmaya başlaması ile hastalığı artık görünüşüne de vurur. Gözleri kanlanır yüzü kızarır ve son olarakta Saint Deniste sokaklarda öksürük krizine girip attan düşerek tüberküloz yani verem olduğunu öğrenir. Bu noktada oyuncu olarak bizlerde oyun boyunca eğlenerek öldürdüğümüz, soyduğumuz herkes için vicdanımızla sınanırız. Ne kadar yemek yedirsekte kilo alamıyor oluşu Arthurun canımızı daha çok yakar ve tam aksine keskin gözü doldurmak için sigara pro gibi içecekler tükettiğimizde hasta olduğumuz için bazen bar dolmaz ve negatif etkisi üstümüze işler bununla da yetmez yönettiğimiz karakter öksürük krizine girebilir. İşte bu tür bir şey olmasaydı çoğu oyuncu oyunu yüksek onurla bitirmek için çabaya girmeyebilirdi bile. Oyun size Arthurun kefaretini ödemesi için fırsat veriyor ve sizi buna yönlendiriyor. Çünkü oyun sonuna doğru onur seviyesi kasmak fazlası ile kolay bu oyunun oyuncuyu son sınaması son kez kapı açması olarak görülebilir. Ben şahsen bildiğim için Arthurun öleceğini max onur seviyesine ulaştım ve oyun boyunca görev benden istemediği sürecek kimseyi ne soydum ne de gereksiz bir şekilde öldürdüm ve John Marstona geçince intikam alıyormuşçasına katliamlar çıkardım herkesi soydum dinamitleri havada uçuşturdum kasabaya inip gözyaşları içinde bunlar senin için Arthur dercesine kan ve alevler arasında dans ettim. Normalde de oyunlarda barış yanlısı bir tutum sergilesemde oyunun beni iteklediğini düşündüğümde olabildiğince oyundan intikam alma eğilimim var bunu da John Marston sayesinde gerçekleştirdim.