No Longer Home Review (keremben)
Üniversite bittikten sonra arkadaşlarıyla birlikte yaşadıkları evden, birbirlerinden ayrılmak zorunda olan Bo ve Ao'yu oynuyoruz.
Beni hikayesiyle içine aşırı çeken bi oyun oldu, çoğu kişi için relatable olduğunu söyleyebilirim. Karakterlerle ve onların iç dünyalarıyla bizi bu kadar iç içe bırakması olağanüstü olmuş. Kendinizden bi şeyler bulacaksınız ikisinde de. İkisinin de savaştığı şeylerle çoğu insanın da yüzleştiğini düşünüyorum.
Oyunda özellikle sahne geçişleri aşırı güzel ve farklı yapılmış, çizimler aşırı hoş, ortamlar aşırı şirin ve hikayeye oturacak şekilde tasarlanmış tamamen o havayı veriyor.(Geçirilen zamanlar, öğrencilik, ayrılma vakti flan)
Diyaloglar asla sıkıcı değil ama gerçekten sağlam bi ingilizce gerektirdiğini söyleyebilirim.(Türkçe yaması var mı bilmiyorum ama varsa da düzgün çevrilmiş olacağını çok düşünmüyorum ingilizce oynayın derim kesinlikle)
Ayrıca oyunun geliştiricilerinin de üniversiteden sonra birbirinden ayrılmak zorunda kalan iki arkadaşın bir araya gelmesiyle ortaya çıktığını öğrendim.Direkt içinde oldukları durumdan çıkması oyunun daha ayrı etkileyici olmasına katkıda bulunmuş sanırm
Kesinlikle hikayede kaçırdığım ve bağlantı kuramadığım detaylar olduğunu düşünüyorum ve ileride geri döneceğim bir oyun olacak. İlk oynadığınızda oturmayan yerler olabilir benim de hala kafam karışık olan yerler var hiçbir şeyi kaçırmak istemiyorum.
Gerçekten herhangi bi şekilde oyuna denk geldiyseniz oynamanız gerekiyor zaman kaybı olmayacağının garantisini verebilirim.Tek oturuşta bitirilebilecek aşırı tatlı, duygusal ve hayatın içinden bi oyun
Eklemeyi unuttum oyunun müzikleri de aşırı güzel
Oyunda favori linelarımdan birini bırakıp gider ben:
"I feel like i've arrived at life's train station, but instead of a season pass, all i have is this tattered lottery ticket. And so i spend my days checking the timetable, watching everyone else leave the station."