izigame.me

İnanılmaz derecede eğlenceli bir oyun. Oynadığım Nintendo oyunlarının hatırı sayılır bir kısmında bile bu kadar eğlenmemişimdir. Oyun en iyi şöyle özetlenebilir sanırım: Küçük ve tatlı. Hatırladığım kadarıyla daha önce hiçbir bullet hell oyunu oynamamıştım ve türe girişimin bu oyun ile olması gayet güzel oldu. Oyunda ateş etmenin ve düşmanları yavaşça temizlemenin, o tatlı ses efektlerinin de desteklediği huzur verici, bağımlılık yapabilecek bir tarafı var. Oyunu bir metroidvania olarak da çok beğendim, keşif hissine bayıldım. Biraz özledikten sonra haritada kalan ne varsa silip süpürmeyi düşünüyorum hatta, "true ending"e ulaşmak istiyorum. Oyunu oynarken her ne kadar aşırı derecede eğlensem de zayıf bulduğum yanları var tabii ki. En büyük hayal kırıklığım boss savaşları oldu. Son boss hariç hiçbiri beni zorlamadı ki onu da biraz daha dikkatli olsaydım on dakikada geçebilirdim gibi hissediyorum. Kolay okunabilen bir "pattern"ı vardı, zorluğu tasarımından değil de uzunluğundan kaynaklanıyordu. Bosslar bölüm tasarımlarındaki yaratıcılıktan nasibini alamamış maalesef, bir tanesi bile aklımda yer etmeyi başaramadı. Ancak geneline bakarsak ne kadar eğlendiğim düşünülürse oyunun zihnimde sağlam bir yer edindiğini söyleyebilirim: düşünmeden tavsiye edebileceğim oyunlardan. Oynamayı düşünen insanlara tavsiyem bazı boss savaşlarında auto aim modunu açmalarıdır, öteki türlü iki işi aynı anda yapıyormuş gibi hissedip rahatsız olabilirsiniz. Zaten çoğu boss genelde pek de hareket etmediğinden ayarları bu şekilde değiştirmek deneyiminizi pek etkilemeyecektir, yalnızca parmaklarınızı gereksiz bir baskıdan ve zihninizin ağlarını birbirine dolanmaktan kurtarabilir. Oynarken arkaya Uncharted'ın müziklerini açmak da deneyime güzel tat kattı, önerilir.