Metro: Last Light Redux Review (DNAGA)
Tamam, oyunun atmosferi güzel, hikayesi de iyi. Ancak amına kodumun oyununda tecavüzcüleri, kafası yamuk diye adam öldüren Nazileri, milleti zehirli gaza boğmak isteyen kızılları öldürünce kötü oluyoruz. İyi olmak için milleti öldürmeden, hatta görünmeden gitmemiz gerekiyor. Ancak saçma kısım şu: Oyun bir gizlilik oyunu değil, bunun için yapılmamış. Gizlilik mekanikleri bulunmamakta; hatta adamları bayıltmaya yarayan E tuşu bile ara sıra gözükmüyor.
Hayır, üç tane silahımız ve bir ton mermimiz var; bu kadar ekipmanı sadece 2-3 tane dandik canavar sahnesi için mi verdiniz 𝙤𝙧𝙤𝙨𝙥𝙪 çocukları? Oyunda her gittiğim istasyonda, ne kadar dilenci varsa hepsinin cebini doldurdum. Hikayesel seçimlerin hepsinde bağışlayıcı oldum. Hatta çirkin yavrularını korumaya çalışan ucube ayıyı bile kurtardım. Beş kurşun karşılığında kıyafetleri olmayan kadınlara bağış yaptım.
Üç bölümde 4-5 adam öldürdüysem, on bölümde adamları bayıltarak geçtim. Çoğu bölümde de gizli yolu kullandım. Her şeye rağmen siktimin maymunu yardıma gelmedi.
Kısaca aşırı iyimser ya da kendini Batman sanan yapımcıların elinden çıkmış bu oyun, kötü adamı etkisiz hale getirince bile seni suçlu yapan, bol silah verip çatışmayı cezalandıran, ideolojisiyle oyuncuyu aptal yerine koyan bir saçmalık örneği. Tavsiye etmiyorum.