Metro 2033 Redux Review (PGT Ömer)
Yıllardır süregelen bir Metro övgüsü var. Bir güruh insan bu oyunun fps türünün mihenk taşlarından olduğundan falan bahsedip durur sürekli. Ben de nihayetinde girip bitirdim ve benim için büyük hayal kırıklığı oldu maalesef.
Öncelikle oyunun kötü olduğunu düşünmüyorum. Yarattıkları kıyamet sonrası Rusya atmosferi muazzam gerçekten. Gaz maskesi kullanmak ve yanımızda pompalı şarj cihazı taşıyıp elektriğimiz azalınca onunla şarj etmek falan oyunun atmosferine daha fazla sokuyor kesinlikle.
Ancak oyun iki noktada büyük patlak veriyor: Harita tasarımı ve hikaye sunumu. Oyunun dizaynı düz koridorda ilerleme mantığı ile tasarlanmış ama bu kadar da düz olur mu kardeşim valla oynarken baygınlık geçirdim. Yürümeniz gereken yoldan beş metre sapıp biraz dünyayı keşfetmeye çalışın her taraf görünmez duvarlarla kapalı. Azcık şu yıkılmış Rusya'yı gezeyim metro hayatını gözlemleyim insanlar nasıl yaşıyor bakayım falan diyorsun izin vermiyor oyun. Eğer oyun hikayesi ile içine çekebilseydi beni bu durumu böylesine dert etmezdim belki ama hikayede ne olduğunu anlamadım bile oynarken. Hiçbir karakterin ne ismini hatırlıyorum ne motivasyonunu. Oyun boyunca ne yapmaya çalışıyoruz onu bile çözebilmiş değilim. Final sahnesinde sanırsam dramatik bişeyler yaşanıyordu ve bakarken etkilenmem duygulanmam falan gerekiyordu ama neyin niye olduğunu anlamadığım için oyunun finalinden de bişey anlamadım.
Sonuç olarak herkesin övdüğü kadar kaliteli bir iş bulamadım. Çok daha iyi bi iş olabilecekken ortalama üstü kalmış bir oyun olduğunu düşünüyorum. Belki devam oyunlarında kendilerine dersler çıkarıp daha yüksek bütçe ile daha iyi oyunlar yapmışlardır.