Mafia: Definitive Edition Review (Johnny Bravo)
Bu oyunun hikayesinin filmi çıkmalı. Orijinal oyunu oynayanlar da aynı hisleri paylaşıyordur diye düşünüyorum açıkçası oynarken çok duygusal hisler yaşattı bana. Özellikle her sokağı baştan gezmek istedim oynarken.
Bir de ben böyle oyunlara hasret kalmışım yahu ! Yan görev yok, sağdan soldan saçma sapan nesne toplama yok. En başından direkt hikayenin içindesin. Orijinal Mafia'ya çok sadık kalınmış muhteşem bir remastered olmuş.
Aksiyon keyifli ve yerinde. Ama düşmanlar vurulunca sanki hiçbir şey olmamış gibi tuhaf bir tepki veriyor, yapay zeka kurşunlardan pek etkilenmiyor gibi bir hissi var aksiyonun tek eksisi benim adıma bu oldu.
Çoğu kişinin aksine yarış görevi benim favori görevimdir ve araba sürmesi de gayet keyifli. Arabalar hantal diyenler olacaktır ama dönemine göre düşününce bu aşırı normal zaten simülasyon seçeneğini kapatma var ama ben 2002 nasılsa öyle oynadım ve aşırı keyif aldım.
Seslendirmelere alışmam ilk 1-2 saat zor oldu ama alıştım sonra. Tabii 2002'ye göre diyaloglar değişmiş ama 2002'ye oldukça sadık kalınmış.
Bu oyunda açık dünya arıyorsanız size göre değil. Tamamen hikayenin oyunu bu alacaksanız bunu bilerek alın yoksa bu kadar güzel bir dünya tasarlanmış ama neden özgür değiliz diye şaşırmayın. Grafikler çok iyi özellikle gece vakti.
Hatta 2002'ye göre açık dünya daha kısıtlı olmuş görev sonrası direkt diğer bölüme geçiliyor 2002'de araç sürerdik gezerdik bunlar yok. Hatta menüden ayar yaparak araç sürme anlarını dahi kapatabiliyorsunuz. Bu konuda bir eleştirim yok. Yerinde olmuş.
Spoiler Alert :
Bir eleştirim olacaksa; oyunun sonundaki konuşma 2002'ye göre hiç olmamış.
Orijinal versiyondaki hayata dair o kısa ve öz konuşmanın yerini vasat bir "ailenin anlam ve önemi" konuşması almış.