izigame.me

İnsanların sürekli bu oyunu övmesi, bu türe aşina olmayan birinin bile saatlerini harcamasından sonra Hades'e şans vermek istedim. Roguelike türünden pek haz etmeyen biri olarak Hades beni kendisine aşırı bağladı. ''Oyun sonu patronunu keser silerim'' moduna girmiştim fakat hiç düşündüğüm gibi olmadı aksine beni tekrar oynamaya itti. Aksiyon kaymak gibi adeta akıyor çok çeşitli buildlar yapabiliyorsunuz. Soundtrackler gayet güzel. Bu yönleriyle başarılıysa kesin hikayesi zayıftır derken beni bayağı şaşkına uğrattı. Hikaye anlatımı olsun, diyaloglar olsun size hiç dünyasını ölü hissettirmiyor. Cehennemden her kaçışınızda farklı bir şey ile karşılaşıyorsunuz. Bundan sonrası spoiler içerecek. Babamız Hades'in yenildikten sonraki kafada soru işaretleri bırakan sözleri ve uzun arayışımızdan sonra annemiz olan Persephone'a ''kavuşmamız'' çok duygusaldı. Fakat kaderimizde bizi engelleyen bir durum var. Cehennemimizden asla tamamen kaçamıyoruz ve kavuşmalarımız hep bir sürelik oluyor. Onca katlettiğimiz ruhlar, öldürdüğümüz kişileri tekrar tekrar katlediyoruz. Zagreus umudundan asla vazgeçmiyor ve kaderini yenmek istiyor. Her ne kadar emek sarf etse de kaderimizin babamız ile ortak olduğu aşikar. Belki de onlarca denemeden sonra Zagreus kaderini yenebilecektir?:) Bu üzücü hikayeyi özetleyecek olan Persephone'un sözleri ile bitirmek istiyorum. ''The Fates are cruel, Zagreus. You're bound to that place... same as your father. So they would have us say good-bye, for now. My heart soars, knowing you live. Then it breaks, that our time together was so brief. The Styx shall take you, then. Oh, Zagreus. Farewell, my son. Won't you come back to me? When you are able, please. Come back. I shall be waiting here. However long it takes.''
90/100