Forgive Me Father Review (Alphillim)
Forgive Me Father bana aşırı derecede Blood Fresh Supply'ı anımsattı. Antik mistik canlılarla anlaşma yapan tarikatlara karşı mücadele eden ana karakterler ve aradıkları kendileri için önemli olan birilerinin olması biraz basit gelse de baya paralel bir benzerlik olduğunu düşünüyorum. Bu benzerlikler dışı oyundaki True Believer düşmanın tasarımı baya Caleb'i andırıyordu ondan değinmek istedim. Oyunun böyle salt ufaktan Hellboy çizgi romanlarını andıran sanat tarzı da oyunun hem korku hem aksiyon tarafına harika uyum sağlamış. Sanat tasarımının yanında oyunun ortamı fena içine çekiyor bir bölümde fazlasıyla aksiyona kapılıp önümdekilerle uğraşırken yanımdan böyle balık bir adam fırladığını hatırlıyorum. O fırlama sonrası oyunu bir süre kapatıp dinlenmeye gitmiştim. Aksiyon anlarının bazılarında oyun kendisinin korku oyunu da olduğunu göstermek istiyor. Bazı düşman tiplemeleri tam anlamıyla jumpscare atma odaklı böyle yolda geçeyim derken köşeden çığlıklar ata ata koşan birini görmek bünyeyi sarsabiliyor. Düşmanların ürkütücülüğü dışında fazlasıyla çeşitli deniz mahsulleri olarak sunulması oyunun baymasını engelliyor. Beni bundan daha çok etkileyen şey ise boss savaşlarının tasarımları oldu. Her bir bossun kendince ortamlarında size zorluk çıkartmaları dışında oyunda bir boss tasarlamışlar beni çok farklı bir yönden etkiledi. Oynayınca görmeniz için spoiler vermiyorum. Oynanışta düşmanlar kadar çeşitli belli bir yetenek ağacı ile çeşitli silahlarımızı daha çok çeşitlendirip bunların üstünde karakterimize has 4 yeteneğimizi de çeşitlendirebiliyoruz. Bunlara ek olarak biraz beğenmediğim noktalara geleceğim oyunun bir kısmında neredeyse her boomer shooterda yaşadığım bazı fazla araya kaçmış sıkıldığım bölümler vardı. Onun dışı bölümlerin hepsi yine birbirinden farklı tasarlanmış oynaması keyifli yerlerdi.