Europa Universalis IV Review (Roger Eric du Haute-Bellgarde)
Öncelikle oyuna bütün içerikleriyle beraber başlamanızı öneriyorum. Dlc'lerden bahsediyorum. Tabi çok fazla dlc var ve az buz para etmiyor şimdi bakınca. Ben başladığımda bu kadar dlc yoktu. Çıktıkça aldım, öyle de devam ediyorum. Neyse ki şu abonelik muhabbetini getirdiler ve bi dünya para basmadan bütün içeriklere sahip olabiliyorsunuz. Olun, öyle başlayın. "İyi de kafa yakmaz mı?" Yakar. Yakacak. Oyun herhangi bi ekstra içerik olmadan yeterince karmaşık ve dolu zaten. Temelde oyunu öğrenmeye, inciğini cuncuğunu çözmeye saatler harcadıktan sonra ek içerikleri oyuna dahil edip tekrar çorba edeceksiniz, bence gereği yok.
Öncelikle karmaşık bir oyun, boş yapmayacağım hiç. Dilinizin iyi olması oyunu öğrenmekte çok yardımcı olur. Yalnızca oyunun kendisi için değil, oyunu öğrenmeye çalışırken başvurabileceğiniz kanallar, videolar vesaire yabancı. Yerli içerik üreticilerimiz de var sağ olsunlar ancak sayıları çok değil ve aradığınız her bilgiye bu arkadaşlar sayesinde ulaşamadığınız olacak sık sık ve forumlara vesaire müracaat edeceksiniz ki aynı şekilde yerli forumlarda yabancı forumlar kadar dolu değiller. Başlangıç için götürür. Aşırı bilgi akışı başlarda yorucu ve bunaltıcı olabiliyor ama bi kere oyunu öğrenmeye başladıktan sonra devamı geliyor. Bahsettiğim bilgi akışının bi sonu yok zaten. Oyunu oynadığım kadar forumlarda vakit geçirdim, 4200 saat gömdüm. Artık her gün değil, arada sırada da olsa oyunla ilgili yeni şeyler öğrendiğim oluyor. Hala da bilmediğim şeyler var muhtemelen ben daha Amerikan yerlilerine adam akıllı bakmadım bile.
Başlangıç için her Türk gibi ceddin deden açıp osmanlıya tıklayacaksınız zaten muhtemelen, ben yine de söyleyeyim, tıklamayın. Çünkü fazla basit. Haddinden fazla güçlü. Osmanlıyla saatler geçirip fena sayılmayacak bi bilgi birikimine sahip olduğuma inanarak avrupaya geçtiğimde neye uğradığıma şaşırmıştım ve canım sıkılmıştı. Portekiz, İngiltere başlangıç için uygunlar ve o kadar da basit değiller en azından.
Oyunla ilgili bahsedeceğim bu kadar. Ben bi de oyunla aramdaki bağa değinmek istiyorum."Basit" bi tarih oyunuyla nasıl duygusal bi bağ kurabilir ki bi insan? Ben kurdum abi. Bu oyun var ya bu oyun. Cehennemin en derinlerinde de eşlik etti bana, cennete dokunmak üzereymiş gibi hissettiğim dönemlerde de. Yorgun argın eve gelir, bigisayarın başına geçer, spotifydan bi müzik seçer, müziğin sesini sonuna kadar açar ve oynardım. Kız arkadaş, aile, gelecek, ekonomi türkiye de dünyaya gelmiş bi gençsen zaten sana uygulanan genel tarife. Hepsi uçar giderdi. Bazen saydığım şeyler çok iyi giderdi, hayat güzel olurdu, o zaman da günümü gün ederdi. Genelde kahve sigara eşlik ederdi oyunlarıma. Bira bile eşlik etti zaman zaman. Yıllar geçti ve hala vazgeçemediğim bir ritüeldir. Okuldu, arkadaşlardı, sevgiliydi, işti derken nefes almayı unuttuğum dönemler olurdu yoğunluktan, şunu yapmaya gerekirse zaman yaratırdım ama.
Neyse, velhasıl güzel işte oynayın. Hayat güzel, tatlı bi gece, Richie Kotzen'dan You Can't Save Me çalıyor, sigaram ve kahvem hazır. Ben gidiyorum. Sabaha görüşürüz.