Dead Cells Review (Umut)
Dead Cells tam anlamıyla “bir daha olmayacak” deyip 3 dakika sonra tekrar başladığın o toksik ilişki. İlk başta “piksel grafikmiş, roguelike’mış” derken bi’ bakmışsın sabah olmuş, sen hâlâ aynı boss’a sinirleniyorsun. Kontroller akıcı, dövüşler tatmin edici ama oyun öyle acımasız ki, bazen “Bu zindan değil, benim sabrım test ediliyor” diyorsun. Ölüyorsun, neye öldüğünü anlamıyorsun, ama sonra o ölüm sana bir şey öğretiyor. (Genellikle "çok havalandın, hak ettin" gibi dersler.) Silah çeşitliliği güzel, kombolar yaratması eğlenceli ama RNG bazen seni öyle ters köşe yapıyor ki, eline sadece tavuk kemiği verip "hadi final boss'a" diyor. Kısacası: sinir bozucu, bağımlılık yapan, delirtip tekrar kendine çeken bir şaheser. Her ölümde biraz daha güçleniyorsun ya da sadece daha az sinirlenmeyi öğreniyorsun.