Cyberpunk 2077: Phantom Liberty Review ( Oğulcan)
Cyberpunk 2077’yi çıkışında oynamıştım. Hatırlayan bilir, bolca sorun vardı. Ama CDPR zamanla oyunu toparladı, yeni sistemler ekledi, hataları düzeltti. Phantom Liberty ise bu değişimin zirvesi olmuş. Sadece bir DLC değil; sanki başka bir oyunun içinden geçip farklı bir hikâyeye giriyorsun.
Hikayeye gelirsek:
Dogtown adında izole bir bölgeye giriyoruz. Türkçe altyazısını İtyaka olarak çevirmişler bayağı komik gelmişti bana oynarken. Burası devletin bile tam kontrol edemediği, yarı-askeri bir yapının yönettiği, her şeyin karaborsadan döndüğü bir yer. Solomon Reed baştan aşağı mükemmel bir karakter ama asıl dikkatimi çeken yine Johnny Silverhand oldu.
Johnny hâlâ içimizde, hâlâ isyankâr.
Ana oyundaki gibi burada da sistem karşıtı duruşunu sürdürüyor. Ne hükümete güveniyor, ne özel şirketlere, ne “iyilik” maskesi takan adamlara. Herkese karşı şüpheci. “Bu düzen bozuk, kurtarılamaz” diyerek sürekli seni uyarıyor. Bazen rahatsız edici, bazen hak verdirici, ama hep dürüst.
Oynarken birkaç kere durup düşünmek zorunda kaldım. Bir karar verirken, Johnny “bunlar seni kullanıyor, gözünü aç” dediğinde gerçekten onun tarafını seçmek istedim. Belki de oyun boyunca en samimi gelen karakter oydu. Çünkü sistemin iç yüzünü görebilen çok az insan var bu oyunda, Johnny bunlardan biri.
Oynanış kısmı da bayağı gelişmiş.
Yapay zekâlar daha akıllı, çatışmalar daha heyecanlı. Yeni eklentiler, yetenek ağacı, siber yetenekler çok daha dengeli hissettiriyor. Yan görevler ana görev kadar kaliteli. Özellikle bazı görevlerde verdiğin kararlar bayağı ağır sonuçlara neden olabiliyor. “Doğru” bir seçim çoğu zaman yok.
Teknik olarak da çok daha stabil.
RTX 4080 ekran kartıyla 4K Ultra grafik ayarlarında Çökme yaşamadım, grafikler zaten muazzam. Atmosfer konusunda yine sınıfı geçiyor oyun. Dogtown kasvetli ama büyüleyici bir yer. Müzikler desen, tam kıvamında.
Sonuç olarak:
Phantom Liberty, Cyberpunk dünyasına daha politik, daha olgun ve daha insan hikâyeleri ekliyor. Johnny Silverhand’in anarşist, sistem karşıtı tavırları bu DLC’de daha da öne çıkıyor. Oyunun içinde seni yönlendiren bir karakter değil; sanki iç sesin gibi. Ve bazen, onunla aynı fikirde olman seni bile şaşırtabiliyor.
Eğer distopya, komplolar, politik gerilim ve karakter derinliği seviyorsan;
Eğer Johnny gibi "sisteme karşı dik durmak gerek" diyorsan...
Bu DLC tam senlik.
Johnny yaşasaydı, bu DLC’ye albüm yapardı. O kadar iyi.