Cyberpunk 2077 Review (Fatih)
Bu oyunu bitirip depresyona girmemek mümkün değil...
Bir yerde şu yorumu görmüştüm: Never good ends in Night City. Gerçekten de öyle olmuş oyun. Bir iki tane mutlu son var onlar dışında tamamen çaresizlikle mücadele ediyoruz.
Yahya Kemal, Orhan Veli, Necip Fazıl eğer bu oyunu oynasaydı. İstanbul'a değil Night City'e şiir yazarlardı.
Önce beğenmediğim yerlerden başlayayım gerisi zaten güzel olan şeyler:
-Ana hikaye ve Phantom Liberty tamamen wick abiyi kafadan silme üstüne kurulu bi tık bayıyo.Çünkü sürekli bi koştur koştur çip sorunu halletme çabası var. Sürekli çip çip diye uğraşıyosun ve halledince bitiyo. Çipten kurtulduktan sonrası için ya da daha da öncesi için bi metin yazılabilirdi bence.
-Araba kontrolü kesinlikle rezalet. Mod kurmak istemedim sırf onun için ama aşırı kayıyor ve motorlarda dönme sıkıntısı var.
-NPC'lerin yola atlama olayı yüzünden durduk yere polisten kaçmak zorunda kaldım 20 defa felan. Arabadan kaçmak yerine arabaya atlayan çok NPC var. Bi de çoğu NPC şehirlerde hep aynı şeyleri yapıyor. Bankta ağlayan erkeği avutan kızı 20 yerde gördüm sanırım.
-Yan görevler tamamen copy paste olmuş(kontratlar vs) Neler yapılabilirdi kısmında RDR den örnek verirsek domuz pisliği bile temizlettiler bize ya da benim en sevdiğim görev olan doğa fotoğrafçısı abiye yardım etmek. Çok alakasız ama çok güzeldi. Bu tarz ilginç ve değişik görevler yapabilirlerdi ama görevler tamamen çal vur kır kaç tarzında olmuş o kısmı beğenmedim.
-Oyunda rahat rahat dolaşamıyoruz o beni çok rahatsız ediyo. Ya çeteler saldırıyo ya da hava bazen aşırı kasvetli oluyo açık dünya oyunu olduğunu hissettirmiyo bana daha çok görev odaklı oyunlara benziyo. Sadece görevi çok ve uzun olan oyun hali gibi. Tabi bunun Night City doğası gereği olduğunu biliyorum ama sürekli buna uyum sağlamak sıkıcı.
-İlişki kurduğumuz (Judy <3) kişide evdeki seçenekler hep aynı ve dışarda vs takılma olayı olmaması sanırım önemsemedikleri ya da uğraşmak istemediklerini gösteriyo.
Diğer çoğu şeyi beğendim açıkçası öyle çok seçici bi oyuncu değilim.
-En başta kesinlikle en ufak yere bile Türkçe yamayı unutmayan yapımcılar çok teşekkürler. Elin japon köylü dilini koyup tr koymayan rockstar utanır mı sanmam.
-Ana hikaye güzel olmuş gerçekten. Dlc daha da güzel olmuş ana oyundan. wick abinin de olması oyunu ayrı bi çekici yapıyor.
-NC atmosfer ve emek olarak çok büyük uğraşılmış şapka çıkartmak lazım yapımcılara.
-Müzikleri genel olarak kapatsam da oyunun orjinal görev müzikleri tam yerinde kullanılmış ve insanı gaza getiriyo o an.
-RTX açınca efsane bi görüntü oluşuyo ama 4060 lı laptopta bile 35 fps veriyo sağlık olsun o da. Gene de güzeldi arada açması.
-Görev diyalogları karakterlerle ilişki ilerletmede seçici olması güzel olmuş. Ne seçersen seç aynı yola çıkıyor gibi olmamış o yanı sevdim. İşime gelmeyen tipleri direkt reddedip onların görevleri ile hiç uğraşmamak daha iyi.
-Hikaye sonlarında güzel dramatik saniyeler yaşatılmış onları gerçekten çok sevdim. Wick olduğumuzda da wicki kafadan attığımızda da güzel şeyler oluyor.
-En çok hoşuma giden görevlerden biri river ile tanışma sebebi olan perezlerin göreviydi. Siyasetçilerin evine çöküp onların zihinlerine yerleşmek felan. Çok güzel yazılmış bi hikaye.
-Ara ara gerçek hayata, insan ilişkilerine olan mesajları güzel. Özellikle wick abinin eski kafalı modunda takılıp her dediğinin gerçek hayatta doğru çıkması ince güzel şeyler.
-Silah hissiyatını gerçekten vermişler özellikle wick abinin tabancası ile vurunca insan bi gaza geliyo.
-Genel olarak aklıma bunlar geldi. Unuttuğum daha çok şey vardır ama olsun.
PL hakkında: Gene çip üstünden ilerleme olması gerçekten üzdü. Bi tık şey bekledim oyundan çipten bi şekilde kurtulup (johhny silinir, johny oluruz, johny çipini çıkarıp başkasına takılır ve ikili devam ederiz) tarzında bi şeyler lazımdı bu oyuna. Sürekli olarak çiple uğraşmaya çalışmak yorucu. Ama PL hikayesi de en az ana hikaye kadar güzel olmuş. SoMi baya renk katmış hikayeye çok beğendim.
Never good ends in Night City.
Sonuç olarak emeği geçen herkese büyük saygılar. Çok güzel olmuş oyun.
Sevgilerle..