Control: Ultimate Edition Review (Hope Final Boss)
Control: Ultimate Edition İnceleme:
Max Payne ve Max Payne 2 oyunlarıyla adından bolca söz ettiren ve oyun dünyasına hızlı bir giriş yapan Remedy Entertainment'ın son oyunu Control gerek mekanikleri gerekse hikayesi ile oyun dünyasında adından bolca söz ettirdi.
Sürekli farklı mekanikler deneyen ve bunları çok başarılı bir şekilde yapan Remedy yine çok farklı bir oynanış mekaniği ve hikaye anlatıcılığı ile çok başarılı bir iş yapmış. Control farklı bir oyun deneyimi arayan herkesin kesinlikle denemesi gereken acayip keyifli ancak biraz korkutucu bir oyun olarak karşımıza çıkıyor.
YAPIYORSUN BU İŞİ REMEDY:
Remedy Entertainment oyun dünyasında sürekli farklı işler deneyerek her seferinde başarılı AAA oyun çıkartan tek şirket olabilir. Zaten Max Payne 2 gibi bir başyapıt çıkartmış olan bir şirketten daha azını beklemek anlamsız kalır. Bütün oyunları gibi bu oyununda hikayesi ve hikaye anlatıcılığı çok farklı. Ancak şunu söyleyebilirim ki bu sefer seçtikleri hikaye anlatım tekniğini kullanmak çok zor. Çünkü aslında size direkt olarak bir hikayeyi anlatmak yerine hikayeyi sizin anlamanızı istiyor oyun. Hikaye lineer ilerliyor gözükse de aslında sizi tam olarak belli bir yönde ilerletmiyor. Hikayeyi anlamanız için haritada gezerken kağıtları bulmanız ve videoları izlemeniz gerekiyor fakat bu videoların bazılarının korkunçluğu gerçekten rahatsız edici. Hal böyle olunca takip etmek çok zorlaşıyor çünkü sürekli durup durup topladığınız kağıtları okuyorsunuz.
Ben bu yüzden hikayeyi takip etmekte çok zorlandım ve bazı yerlerde çok kafam karışık bir şekilde oynadım. Yine de sonlara doğru hikaye bir yere bağlanıyor ve bir şekilde anlıyorsunuz neler olduğunu. Açıkçası bu hikaye anlatma yöntemini çok sevmesem de yaptıkları işe saygı duyduğumu belirterek bir tane saygı “F”i bırakıyorum. Gelelim beni oyunun içinde tutan ve gördüğüm herkese tavsiye etmeme sebep olan mekaniğe.Bir mekaniği kullanması bu kadar keyifli ve kolay olabilir. Aslında teoride çok zor gibi gözüken bir mekaniği kullanmayı bu kadar başarılı bir şekilde kolaylaştıran teknik ekibin elleri dert görmesin. Oyunda karakterimiz telekinetik bir sürü güce sahip.Bu güçlerle birlikte uçabiliyorsunuz, etrafınızdaki her şeyi kırıp düşmanlara fırlatıyorsunuz, onları ittiriyorsunuz ve kendinizi yerden kopardığınız taşlarla koruyorsunuz. Bunun dışında bir kaç gücünüz ve kullandığınız silahlarda var ancak ben mekaniğe aşık olduğum için elimden geldiğince güçlerimi kullanarak ilerledim diyebilirim. Oyunda size bunu yapma imkanını sunuyor.
Oyunu oynamadıysanız şimdi düşünüyorsunuzdur etraftan bulduğum eşyaları veya yerden kopardığım taşları nasıl bu kadar rahat kullanabilirim ki? Cevap basit. Yapımcılar bunların hepsini tek bir tuşa koymuşlar. Etraftan bir eşya almak için bir şeye odaklanmanız gerekmiyor çünkü tuşa bastığınızda etrafınızda ne varsa hemen bir tane seçip onu koparıyor.Etrafınızda herhangi bir eşya yok mu? O zaman oyun size hemen tavandan bir parça koparıp veriyor. Bunları yaparken hiç zorlanmıyor olmanız aksiyonu inanılmaz eğlenceli kılıyor. Kesinlikle bir kere de olsa bu mekaniği denemelisiniz. Uzun zamandır bir aksiyon oyununda gördüğüm en güzel mekanik diyebilirim.Oyunun bir diğer yaptığı güzel şey ise mekan tasarımları. Bir mekana gittiğinizde gerçekten oradaki havayı hissediyorsunuz. Korkutmak istediği yerlerde mekanlar ona göre dizayn edilmiş oluyor ve bütün ayrıntılar düşünülmüş oluyor. Oyunda bir çok mekana gidiyorsunuz ve hepsi aynı tonda olmasına rağmen size farklı bir yer olduğunu hissettiriyor.
BUNLAR OLMAMIŞ:
Gelelim oyunun kötü yaptığı şeylere. Hikaye anlatıcılığını bu kısma almadım çünkü adı duyulmuş AAA oyun yapan bir şirketin oyun dünyasında kabul görmüş bir teknik yerine farklı bir formül denemeye cesaret etmesi benim için yeterli. Oyunda aksiyonlar çok keyifli olsa da düşmanlar keyifli değil. Oyunu en zorda oynamama rağmen çok az yerde zorlandım.Düşman çeşitliliği fazla gibi gözükse de aslında hepsi aynı rengin farklı tonları hissini veriyor. Boss Fight’ları hariç aksiyonlar bir süre sonra tekrara düşüyor hissi veriyor. İkinci kötü kötü yaptıkları şey ise silahlar. Aslında silahların kötü gözükmesinin sebebi özel güçlerimizin çok güzel ve kullanışlı olması.
Oyunda silahları geliştirmeye uğraşmanıza çoğu zaman gerek kalmıyor. Zaten silahları geliştirmek o kadar da farklı etkiler yaratmıyor. Özel güçlerimiz o kadar güçlüler ki silahlar çok yavan kalmışlar. Son olarak kötü diyebileceğin bir diğer şey ise yüz animasyonları.Oyunun genel grafikleri mekan kaplamaları çok kaliteli ama nedense yüz ifadeleri çok durağan. Biriyle konuşurken hiçbir karakterde mimik oynamıyor bu yüzden de kimin ne hissettiğini anlamıyorsunuz. Karşınızdaki kişi üzücü bir şey anlatıyor ama yüzü dümdüz o yüzden size duyguyu hiç yansıtamıyor.
OYNAMAYA DEĞER
Hepsini toparlamak gerekirse Remedy yine harika ve farklı bir deneyim sunuyor oyunculara. Oyunun iyi yanları oynarken çok ağır basıyor ve kötü yanlarını düşünmüyorsunuz bile. Aslında bakarsak kötü yanların kötü olmalarının sebebi genel olarak yaptıkları iyi şeyleri çok iyi yapmaları.Mesela özel güçleri o kadar güzel ki silahlar kötü kalıyor. Bu yüzden bir yere fazla odaklandıkları için başka bir yerden fire vermişler diyebiliriz. Eğer vaktiniz varsa bu oyuna şans vermelisiniz.
Kısaca açıklamam gerekirse:
İyi yanları:
Grafikler zamanının ötesinde.
Oyundaki mekaniğin kullanımı çok rahat.
Aksiyonlar keyifli
Korku unsurları tam kıvamında.
Kötü yanları:
Hikayesini takip etmek zor.
Yüz ifade animasyonları çok kötü.
Düşmanlar kolay.
Puanım:
8 oynarken baya zevk aldım sıkılmadan bitirdim.