Control: Ultimate Edition Review (Blackshift Vice)
Control, telekinezi güçlerini kullanabilmemiz ve atmosferiyle benim fazlasıyla ilgimi çeken bir oyun olmuştu. İlk bitirdiğimde Epic Games’ten 40 liraya almıştım ve Geforce Now’dan bitirmiştim; o zaman bayağı beğenmiştim. Daha sonra Steam koleksiyonculuğum batsın aynı oyunu bir de Steam üzerinden aldım. Belirli bir süre oynadıktan ve oyun hakkında düşüncelerimi tazeledikten sonra bir inceleme yazmaya karar verdim. Lafı fazla dolandırmadan hemen incelemeye geçeyim.
Hikaye ve Karakterler
Control, ilgi çekici bir hikayeye sahip olmasına rağmen hikaye anlatımı konusunda biraz sınıfta kalan bir oyun bence. Bu durum hikayeden bir anlamı çıkarmayı, hikayeyi anlamayı epey bir zorlaştırıyor; nitekim hikayeden hiç bir şey anlayamıyorsun. Karakterlere gelirsek orada durum biraz daha sıkıntılı. Ana karakter dışında hiç bir karakterin ilgi çekici bir yanı yok, akılda kalıcı değiller ve çok ruhsuzlar, ki bazen ana karakter bile bu ruhsuzluğa dahil oluyor ne yazık ki. Kısaca hikaye iyi görünse de hikaye anlatımı yüzünden pek bir şey anlamıyorsunuz, karakterler ise ilgi çekici değil.
Oynanış
Hikaye kısmında inceleme negatif yönde ilerlese de burada işler değişiyor. Tek kelimeyle oyunun oynanışına bayıldım ben. Control, telekinezi güçlerini temel alan bir yapım. Etrafınızdaki nesneleri, gerekirse bazen bina yapılarından parça kopararak düşmanlarınıza fırlatıyorsunuz. Bir de yanınızda silahınız var, ilk başta basit bir pistol gibi olsa da modlayıp geliştirebiliyorsunuz. İşte bu ikisiyle bir de akıcı “movement” mekanikleri ile keyfinize keyif katıyorsunuz. Düşman çeşitliliği bazı yerlerde tekrar etse de, bazı düşmanlar canınızı sıksa da o kadar gözüme batmadı desem yalan söylemiş olmam. Save noktalarını biraz souls oyunlarındaki bonfire kafasında yapmışlar, o biraz canımı sıktı. Neyse ki oyun zor değil. Uzun lafın kısası oyunun oynanışına bayıldım.
Teknik Detaylar
Öncelikle şunu aradan çıkarayım, bu oyun RTX teknolojisini en iyi kullanan oyunlardan. Kendi başına grafikleri enfes iken RTX ile daha iyi hale geliyor. Optimizasyonu da fena değil bence. Oyundaki map düzeninden rahatsız oldum, çoğu zaman yolumu kaybettim, gidilemeyecek yerler sanki gidilebilyormuş gibi gösterilmiş bazı yerlerde; bu da bir yere gitmek için 10 dakika harcamama neden oluyor. Metroidvania gibi yapmaya çalışmışlar belli ki ama becerememişler. Son olarak müziklere çok dikkat etmedim ama “Poets of the Fall - My Dark Disquiet”şarkısına bayıldım. Oyundaki rastgele bir kasetten bulup dinlemiştim, bayağı hoş şarkı.
Kapanış
Sonuç olarak Control, aksiyonu ve oynanışı ile gönlüme taht kuran ama hikaye anlatımı konusunda sınıfta kalan bir oyun oldu benim için. Oyunu ise eksilerine rağmen fazlasıyla beğendim. Eğer ki Epic bedavaya verdiğinde kütüphaneye atıp henüz oynamadıysanız ya da aksiyon seviyorsanız bir şans verebilirsiniz. İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim.