Company of Heroes 2 Review (Vorwärts mit unserem Rommel)
Haritanın sol aşşağısında konuşlanmıştım. Wehrmacht oynuyordum, askerlerimin tamamını konuşlandığım yere çekmiştim büyük bir saldırı için hazırlanıyordum, Düşmanın tam kalbine olacak bi saldırı. Fakat aniden düşman atağa geçti. Bunkerlarım rus piyadelerini rahatlıkla tutuyordu, lakin T34ler'e karşı mg42 lerimizin cehennem ateşi etkisizdi. Önümde iki seçenek bulunuyordu: Ya saldırıya erken başlayacaktım yada düşmanın atağını durduracaktım. Düşmanın atağını durdurmak demek askerlerimi konuşlandırdığım yerden çekmek demekti oraya kurduğum üs düşman tarafından yıkıla bilirdi veya düşmanın üssüne saldıracaktım. Ben ise düşmanın üssünü saldırmayı seçtim. Ormanın içinden ilerlemem lazımdı adım attığım her hangibi biyerde mayın olabilirdi. Orman büyük ihtimalle rus askerleriyle dolu ve benim 2 Panther ve 2 Panzergranadier bölüğümü yok etmek için bekliyorlardı açık hedeftik fakat bilmedikleri birşey vardı, İnancımız bizimleydi. Tanklarımızın vahşi toplarının kükremeleri arasında ağaçlar paletlerimiz altında eziliyordu. Ne olursa olsun ilerliyorduk. Tanklar öncülük ediyor piyadelerimiz Tanklarımızı destekliyordu. Olabildiğince ezici bir şekilde ilerledik. O sırada düşman tanklarını üssümden çekiyordu. O sırada Elefant tankı hazır olduğunu gördüm hemen çağırdım. 3 Vuruşta T34ü darma duman etmişti. Bu sefer sıra bendeydi. Karşı saldırı geliyordu. Pantherlerimi hemen düşman üssündeki bunkerlara yönelttim o sırada Panzerwerfer'Lerim ise arkadan füzelerle destekliyordu. Bunkerlar çöktükten sonra piyadelerimi yönelttim elefant tankım ve piyadeler ile ana binasını pantherlerim ile piyade binalarını yıkıyordum. Panzerwerferlerim ise cehennemmi yaşatıyor her saniye bir roket yolluyordu. En sonunda düşmanı yenmiştim 1 buçuk saatimi almıştı fakat hayatımdaki en güzel 1buçuk saatimi yaşatmıştı.
Bu arada Balıkesir civarı pasif varmı