Avowed Review (Babamutza!)
Dost meclisinde, şöyle cümlelerimiz olurdu hep bizim:
"Ah şu oyunu Obsidian yapsa, şöyle şöyle olurdu abi..."
Lakin ne oyunlarda "şöyle şöyle" oluyor artık, ne de Obsidian eskisi gibi sanırım. Kaleler bir bir yıkılıyor. Biri zaman makinası icat etse de 90'lara ışınlansak; interplay, eidos, black isle 'a gidip müdüründen güvenliğine kadar boyunlarına sarılsak.
Oyunlara patch atarken "kusura bakmayın, daha iyisi varmış" denilen günlerden, yarım oyun çıkarıp "Önümüzdeki 45698 ay içinde oyunu çok güzel yapcaz, sen al şimdiden, yapamazsak da şirketimizin canı sağolsun keke ehehe" denilen döneme geldik.
Oyun firmaları derinlikli işler yapmak, yeni fikirler bulmak, "keşke orada yaşasam" dedirten dünyalar meydana getirmek yerine disko topu gibi Combat mekaniklerine, Anime hatunlara, Woke saçmalıklarına tutunmuş durumda.
RPG etiketiyle bir umuttu bu oyun, Obsidian peleriniyle uçup gelecek, Larian ile el ele tutuşup ayarı verecek bu bozuk düzene diye... Anlaşılan bi Larian kaldı elimizde, bir de hatıralar. Biliyorum baydım seni de ama, benim bu fani ve 3 kuruş etmez dünyadaki title'larımdan biri de "gamer" kardeşim, o yüzden canım sıkkın, kafa parçalı bulutlu şu an.
Oyuna gelince, Obsidian yazısını kapat, bopsidian yapmış gibi kabul et ve oyna. Kafanda yosun mosun, midye, elinde büyü kılıç mılıç takıl işte, combat fena değil eğle kendini, fazla da birşey bekleme, Fallout hayal etme, Skyrim düşleri kurma sakın. Zaten sen fazlasını beklemediğin için oyun firmaları bu haldeler (Sana da salladım, kusura bakma dostum, sanırım canım gerçekten sıkkın).
Ben iade edip mağarama dönüyorum, lazım olursam çağırın.
Not: Larian överken bir başka kral Crate Entertainment 'ı da unutmuşuz (Grim Dawn 'ın yapımcısı). Bu firmalar ve adını unuttuğum, oyunları adeta bir eser gibi gören, oyuncuya saygı gösteren ve karşılığında bolca sevgi kazanan, sanatçı ruhlu adamlara selam olsun.