izigame.me

Her şey neyle ilgili?
İki cesur Frostpunk hayranı - Lars Andreas Mels" ve John William Baier Hofoss - Norveç'in donmuş noolarını gezerek yola çıktı. Bu, yolculuklarının hikayesidir.
--- Yeni Londra'dan Telegraph ---------------
Imperial Exploration Company, Scouts'un son dönemleri hakkındaki haberleri Norveç'e paylaşmaktan memnuniyet duyar.
New London yönetimi, Scouts'un başarılarına göz atmayı başarıyor!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Gün 64 ila 70
Kayıp bulundu, talihsiz bir dizi olay kayıp ihtiyaçlar yüzünden dikkatimi dağıttı.
"Nisan ayıydı. Vardø'in uzak doğu limanına varıştan iki aydan uzun bir süre sonra. Burada, Breidalen'deki kabinde ya da geniş vadi biraz sıcak. Karın kesişimleri arasında keskin bir güneş zirveleri ve Gøril masanın altından yoğun bir şekilde nefes alır. Güneş, 8 derece sıcaklıkta çalışırken çok sertti. Yine de güneş ufuktan aşağı inerken sıcaklığın 10 ila 15 derece düşebileceğini umuyordum. Gece hareket etmek mümkün olabilir.
Kautokeino'da üçüncü gün gece saat 1:45'da ikinci kez yola çıktık ve vazgeçmeden önce 100 metreyi kapattık. Bu arazide daha yüksek rakımlara ve daha soğuk sıcaklıklara ulaşmak için 20 kilometreden fazla yürüyüş yapmam gerekir... Yine de başka bir gün gelip gitti ve tekrar denedik. Bu sefer kar daha sert donmuştu ve neredeyse bahar gecesinin alacakaranlığında uçtuk. Ancak bunu takip eden, yolculuğumuzun en çok göz alıcı haftalarından biri olduğunu kanıtlayacaktır. İlk sabah, yürümenin ilk gecesinden sonra, küçük bir tepede oturdum ve ateş yaktım, yabani otu yetiştim için uzun bir dinlenme gerekiyordu. Yeniden yola çıkmaya hazır olduğumuz için çadırı kaplamak için kullanılan kirişler kayboldu. Döndüğümüzde ve geri dönerken, onları 13 km uzakta bulduk. 60 günden uzun bir süredir hareket halinde bulunduktan sonra, tek bir önemli öğeyi asla kaybetmemiştim, takip eden üç gün boyunca bir şeyler bırakıyordum. Çadır kirişlerinden sonra balıkçılık hattımız veda etti ve ertesi gün büyük bir köpek maması torbası geldi. İkinci vaka Mikey ve Gøril için kötü bir şekilde övilseydi, yerel inkar eden yabancılar çantayı şans eseri bulamadılar ve nazikçe bize getirdiler."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Gün 70 ila 86
Bir uyarı bizi fırtınadan kurtarır.
"Bir süre önce uydu iletişim servisinden aldığım hava tahminine olan inancımı kaybettim. Babam sık sık yerel tahminleri izledi ve bana bir mesaj gönderdi - “fırtına geliyor, sığınak bulun”. Fırtına 63 knot (118 km/sa) üzerinde rüzgar hızlarıyla tahmin ediliyor ve kutup kasırgası içeri giriyordu. O zamandan bu yana bölgede kırık çadırların ve sahada yapılan onarımların yer aldığı başka kişilerin görüntülerini gördüm. Ama bir şeyler planlandığı sürece beni aşırı endişelendirmedi ve ben vadiyi yukarı taşıyordum. Ve zor arazileri biçerken, Gøril'i korkutmamak için aptal bir sesle bunu yaptığımdan emin olsam da, hava hala nazik ve idare edilebilirdi ve fırtına başlamadan önce geçmek için iyi şansıma sahip olduğuma inandım. Vadinin üstünde, birbirine sarılmış birkaç tane kabin bulduk. Yapılanların gelecek için hazırlıklı olmaya çalıştığı açıktı. Her bir yapının her köşesinden, kalın çelik cıvatalara açılı olarak bağlanmış kaba metal bir tel çıktı ve bu tel aşağıdaki kayaya delindi. Uzun süre kalmadım ve rüzgarlar ulumaya başlamadan önce akşam yemeği hazırlamadım. Islak kar ve buzun dış mermileri neredeyse 30 m/s hızla duvarlara doğru fırlatır
Gøril vardığımız günden bu yana koridora delege edildi, yani bu küçük köpek izin veren kulübedeki tek diğer oda. Ana odanın kapısı bütün gün açık ve bazen köpek kapıda duruyor, görünmez bir kapıda hafifçe çiziliyor ve en dikkat eden gözleri benimle zemin arasında değişiyor. Gøril kesinlikle bir manor'da dirilmedi, ama birkaç köpekte gördüğüm aynı zeki, düşünmüş, uyanık bakışa sahip. Bu gözlerin arkasında, yiyecek ve ilgiden daha fazlasını yapabilirsiniz. Diğer bir deyişle, Gøril ana odaya girmesine izin verilmediğini anlıyordu. Bugün yapı öylesine titiz ve sarsıldı ki, kendi kendini kontrol eden, sessiz ruhumla bile kemiklerimde kuşkulanmanın gölgesini hissettim. Öte yandan Gøril barışın simgesi oldu. Kısacası, içeri girmeyi gerçekten hak etti…
Ne yazık ki, o karanlık, zarif, fazla yetişmiş yün topu iştahını yitirdi, bu da benim kaygılarım için. Benim için gereken zeytinyağı miktarı, yediği küçüklerin kalori bakımından zengin olmasını sağlamak için köpek kasesine gitti. Aksi takdirde hasta, şanslı ve telaşlı olduğuna dair hiçbir belirti göstermiyor."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Gün 87 ila 103
Gömülü kabini kazma.
"Bir süre sonra tekrar hareket ediyorduk. Rüzgar beni çok sinirlendirdi, çünkü önümüze kadar görüş açısından siyah şekiller, kayalar olamayacak kadar küçük bir kare olduğunu fark ettim. Ne olursa olsun orada durup aradığım kulübeyi bulmak için bir plan yapardım. Bundan kısa bir süre sonra şekillerden biri baca oldu ve yakında kemiklerimi ateşin sıcağında dinlendirmenin içinde olacağımı düşünmekten mutlu oldum. Ancak vardığımızda ve Gøril'in daha fazla çaba harcamadan çatıya çıkmasından sonra, çalışmalarımın bitmesinden çok uzak olduğunu bana haber verdi.
Måskan olarak bilinen küçük kulübe tamamen uyandı. Tüm yönlerde derin, düz ve değişmeyen kar esneme hareketleri üzerinde sadece baca ve tavan görülebiliyor. Daha önce oradaydım ve kapının nerede olduğunu biliyordum. Gøril'i ve ekipmanımı ve kazağı neredeyse duvara doğru sabitledim. Bu durumda bile, yaklaşık 2 metre derinliğinde ve içine sıkışmaya yetecek genişlikte bir mil kazmak iyi bir 90 dakika sürdü. Kapıların su geçirmez ve katı olmasını sağlamak için menteşelerini dışarı doğru açmak için takmak yaygın değildir. Bu da benim gibi bireyler için büyük bir rahatsızlık getiriyor.
İçeri adım atmak gerçeküstü ama sıcak bir his verdi. gömülmüş pencerelerdeki dans eden kar desenlerinden sadece soluk mavi bir ışık geldi. Bunun dışında, bir masa, küçük bir raf ve köşedeki siyah demir ahşap Ocak gibi iki tezgah de kendi işlerini mükemmel bir şekilde göz önünde bulunuyormuş gibi göründüler. Havalandırma kapağının konumunu not ettim ve öne doğru kazmak için yola çıktım, bu yüzden uykumda boğulmamalıyız. Giriş milime geldiğim zaman karla ilgili merkezi bir kavram hatırlatıldı: Rüzgar bunu hareket ettiriyor. Şimdi şaftımın köşeleri şimdiden gözle görülür şekilde dolmaya başlamıştı… ve kapı açık. İki yatak paspasımı ve kızamımın alt kısmını kullanarak bir tuzakkapı açtım, bu da en yeterli olduğunu kanıtladı. Yakında bacadan duman çıktı.
91. Günden sonra kış bitmeye başladı Kar hemen yok olmaya başladı ve daha fazla asfalt örtü ortaya çıkarıyordu. Özellikle Ibestad'da tanıştığım insanlar tarafından davet edildiğimde, eski kâhin çiftliğine geldiğimi hissetmeye başladım. Bu zaman, yolculuğumun son akşamlarında bir darlık anı oldu."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
SON






























Kullanırsın