izigame.me

Kooperatif oynanışı ve görev çeşitliliğiyle uzun süreli eğlence sunuyor, ancak tek başına oynandığında yapay zekâ sorunları ve tekrar eden görevler deneyimi zayıflatıyor.
Artılar:

Geniş görev yelpazesi ve ekipman çeşitliliği
Kooperatif modda yüksek eğlence ve strateji imkânı
Düzenli içerik güncellemeleri ve DLC desteği
Farklı oyun stillerine uygun karakter geliştirme seçenekleri

Eksiler:

Tek oyunculu modda yapay zekâ sorunları
Bazı görevlerin tekrar eden yapısı
Grafiklerin çağın gerisinde kalması
Yeni oyuncular için karmaşık arayüz ve öğrenme eğrisi

Grafik: 7/10
Oynanış: 8.5/10
Hikaye: 6/10
Atmosfer: 8/10
Tekrar Oynanabilirlik: 7.5/10
Genel Puan: 7.5/10

Bu oyun tam anlamıyla ekip işi. Eğer düzgün bir ekibin varsa, Payday 2 müthiş bir soygun simülasyonu haline geliyor. Görevleri planlamak, sessiz ilerlemek, birinin kasaları açarken diğerinin dışarıyı gözetlemesi, işler karışınca kaotik çatışmalar… Her anı keyifli, her soygun farklı bir hikâye gibi. Ama tek başına oynuyorsan… Allah sabır versin.
Solo oynayınca oyun dünyanın en boş ve en anlamsız şeyi oluyor. Yapay zeka takım arkadaşları tam bir odun, hiçbir şeyin ucundan tutmuyorlar, soygunu planlamaya yardımcı olmuyorlar ve sadece çatışma anında mermi süngeri görevi görüyorlar. Sessiz ilerlemeye çalışırken gereksiz hatalar yapmaları ve "asla ekip gibi hissettirmemeleri" yüzünden tek başına Payday 2 oynamak tam anlamıyla işkence.
Ama eğer arkadaşların varsa, işin rengi tamamen değişiyor. Oyunda plan yapma özgürlüğü mükemmel, ister sessiz ilerleyerek içeride kimse fark etmeden soygunu yaparsın, ister direkt dalıp banka şubesini kaosa çevirirsin. Her iş farklı strateji gerektiriyor, ekip çalışması şart. Biri kasaları açarken diğeri kameraları kontrol ediyor, bir başkası güvenlik görevlisini etkisiz hale getiriyor, en panik anında "Beyler SWAT geliyor!" diye bağırmalar başlıyor. İşte bu anlar oyunu unutulmaz yapıyor.
Eksileri? Yeni başlayan biriysen oyun seni çok fazla bilgiyle boğuyor. Silah modifikasyonları, yetenek ağaçları, görev planlaması derken ilk başta hiçbir şeyi anlamamak çok normal. Ayrıca oyunda ciddi bir grind var. Güzel ekipmanları ve yetenekleri açmak için uzun süre oynaman gerekiyor.
Özetle, Payday 2 arkadaşlarla oynandığında mükemmel bir soygun deneyimi sunuyor, ama tek başına oynadığında hiçbir anlamı yok. Eğer düzgün bir ekibin varsa eğlencenin dibine vurabilirsin, yoksa sadece sinir harbi yaşarsın.

Bu oyun tam anlamıyla ekip işi. Eğer düzgün bir ekibin varsa, Payday 2 müthiş bir soygun simülasyonu haline geliyor. Görevleri planlamak, sessiz ilerlemek, birinin kasaları açarken diğerinin dışarıyı gözetlemesi, işler karışınca kaotik çatışmalar… Her anı keyifli, her soygun farklı bir hikâye gibi. Ama tek başına oynuyorsan… Allah sabır versin.

Solo oynayınca oyun dünyanın en boş ve en anlamsız şeyi oluyor. Yapay zeka takım arkadaşları tam bir odun, hiçbir şeyin ucundan tutmuyorlar, soygunu planlamaya yardımcı olmuyorlar ve sadece çatışma anında mermi süngeri görevi görüyorlar. Sessiz ilerlemeye çalışırken gereksiz hatalar yapmaları ve "asla ekip gibi hissettirmemeleri" yüzünden tek başına Payday 2 oynamak tam anlamıyla işkence.

Ama eğer arkadaşların varsa, işin rengi tamamen değişiyor. Oyunda plan yapma özgürlüğü mükemmel, ister sessiz ilerleyerek içeride kimse fark etmeden soygunu yaparsın, ister direkt dalıp banka şubesini kaosa çevirirsin. Her iş farklı strateji gerektiriyor, ekip çalışması şart. Biri kasaları açarken diğeri kameraları kontrol ediyor, bir başkası güvenlik görevlisini etkisiz hale getiriyor, en panik anında "Beyler SWAT geliyor!" diye bağırmalar başlıyor. İşte bu anlar oyunu unutulmaz yapıyor.

Eksileri? Yeni başlayan biriysen oyun seni çok fazla bilgiyle boğuyor. Silah modifikasyonları, yetenek ağaçları, görev planlaması derken ilk başta hiçbir şeyi anlamamak çok normal. Ayrıca oyunda ciddi bir grind var. Güzel ekipmanları ve yetenekleri açmak için uzun süre oynaman gerekiyor.

Özetle, Payday 2 arkadaşlarla oynandığında mükemmel bir soygun deneyimi sunuyor, ama tek başına oynadığında hiçbir anlamı yok. Eğer düzgün bir ekibin varsa eğlencenin dibine vurabilirsin, yoksa sadece sinir harbi yaşarsın.