izigame.me

Gayet keyifli bir boomer-fps oyunu. Temasıyla da özellikle ekstra bir artı alıyor, piyasada Lovecraft oyunu oldukça az. Estetik tarzıyla da oyun dikkat çekiyor.
Oyuna dair eksi diyebileceğim şeylerin en başında uzunluğu geliyor. Bazı bölümler de çeşitlilik olması adına biraz fazla kasılmış ve tempoyu öldürmüş diyebilirim. Silahlar da alternatif saldırı şekilleri olmaması da bir tık üzdü, belki onlar bir miktar çeşitliliği arttırabilirmiş.
Genel olarak bu tarzı seviyorsanız fena olmayan bir iş. Ucuza yakalanırsa denenebilir.

Forgive Me Father bana aşırı derecede Blood Fresh Supply'ı anımsattı. Antik mistik canlılarla anlaşma yapan tarikatlara karşı mücadele eden ana karakterler ve aradıkları kendileri için önemli olan birilerinin olması biraz basit gelse de baya paralel bir benzerlik olduğunu düşünüyorum. Bu benzerlikler dışı oyundaki True Believer düşmanın tasarımı baya Caleb'i andırıyordu ondan değinmek istedim. Oyunun böyle salt ufaktan Hellboy çizgi romanlarını andıran sanat tarzı da oyunun hem korku hem aksiyon tarafına harika uyum sağlamış. Sanat tasarımının yanında oyunun ortamı fena içine çekiyor bir bölümde fazlasıyla aksiyona kapılıp önümdekilerle uğraşırken yanımdan böyle balık bir adam fırladığını hatırlıyorum. O fırlama sonrası oyunu bir süre kapatıp dinlenmeye gitmiştim. Aksiyon anlarının bazılarında oyun kendisinin korku oyunu da olduğunu göstermek istiyor. Bazı düşman tiplemeleri tam anlamıyla jumpscare atma odaklı böyle yolda geçeyim derken köşeden çığlıklar ata ata koşan birini görmek bünyeyi sarsabiliyor. Düşmanların ürkütücülüğü dışında fazlasıyla çeşitli deniz mahsulleri olarak sunulması oyunun baymasını engelliyor. Beni bundan daha çok etkileyen şey ise boss savaşlarının tasarımları oldu. Her bir bossun kendince ortamlarında size zorluk çıkartmaları dışında oyunda bir boss tasarlamışlar beni çok farklı bir yönden etkiledi. Oynayınca görmeniz için spoiler vermiyorum. Oynanışta düşmanlar kadar çeşitli belli bir yetenek ağacı ile çeşitli silahlarımızı daha çok çeşitlendirip bunların üstünde karakterimize has 4 yeteneğimizi de çeşitlendirebiliyoruz. Bunlara ek olarak biraz beğenmediğim noktalara geleceğim oyunun bir kısmında neredeyse her boomer shooterda yaşadığım bazı fazla araya kaçmış sıkıldığım bölümler vardı. Onun dışı bölümlerin hepsi yine birbirinden farklı tasarlanmış oynaması keyifli yerlerdi.

Grafiklere bakıp böyle lovecraft temalı oyun ne kadar kötü olabilir diye düşünüp steam de dolara geçmeden 31 tl'ye almıştım oyunu. Açık bir bakalım dedik oyuna. Daha dakika bir, canavarlar bir yörünge üzerinde kayarak size geliyor ve siz onları vurduğunuzu görünce duffy duck oynuyormuşum gibi hissettim. İlk hayal kırıklığım buydu. Sonrasında oyunda bir senaryo olmadığını, önümüze geleni anlamsızca vurduğumuz bir şeyle karşılaştım.Oyunda yapılan, elimizde birçok silah olmasına rağmen kapıları açmak için anahtar arayıp bölümleri geçtiğimiz, hatta bölüm biterken finish level yazısını görüp ona doğru koştuğumuz anlamsız bir garabetle yüzleştim. Oyunun son bölümlerinde zıplayamayıp aşağı düşünce baştan başlayan bölümler biraz sabır çektirdi. Aynı durum karanlıktan ötürü yolumuzu göremeyip, nereye gidemeyeceğimizi bulamayınca da oldu.
Eee. İyi bir şey yok mu o zaman? İşte metal müzikler fena değil. Biraz Doom'dan nemalanmaya çalışmış ama alakası yok. Vuruş hissi eh işte. Canavar tasarımları idare eder. Silah çeşitliliği kötü sayılmaz. Zaman ve para harcamaya değmezmiş.
Genel not: %50